۱۳۹۱ فروردین ۴, جمعه

ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺯﻧﺎﺷﻮﻳﻰ »ﺟﻨﻰ ﻣﺮﺩﻱ«



ﺩﺭ ﮔﻮﻳﺶ ﺑﻠﻮﭼﻰ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺯﻧﺎﺷﻮﻳﻰ »ﺟﻨﻰ ﻣﺮﺩﻱ«ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻰﺷﻮﺩ. ﻋﺮﻭﺳﻰ ﺑﻠﻮﭺ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﭘﺴﺮ ﺟﻬﺖ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﻯ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﭘﺪﺭ ﺩﺧﺘﺮ ﻣﻰﺭﻭﺩ.ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﭼﺎﻯ ﻭ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﭼﻠﻴﻢ)ﻗﻠﻴﺎﻥ(ﭘﺪﺭ ﭘﺴﺮ ﺑﺎﺏ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﻰﮐﻨﺪ.ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺧﺘﺮ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﻯ ﻣﺠﻠﺲ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻭ ﻣﻬﺮﻳﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻰﺷﻮﺩ.ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﭘﺴﺮ ﺑﺎﺑﺖ ﻣﻬﺮﻳﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺒﻠﻐﻰ ﭘﻮﻝ ﻭ ﻣﻘﺎﺩﻳﺮ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻃﻼ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺮﻭﺱ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﮐﻨﺪ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺍﻓﻘﺎﺕ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﻯ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﺧﻮﺭﺍﻥ ﻣﻰﺭﺳﺪ. ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻋﺮﻭﺱ ﻭ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﻋﺮﻭﺳﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﺑﺮﺳﻨﺪ.ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﺧﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻰﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺷﻴﺮ،ﭼﺎﻯ،ﺧﺮﻣﺎ ﻭ ﺣﻠﻮﺍﻯ ﺑﻠﻮﭼﻰ ﺍﺯ ﺩﻋﻮﺕ ﺷﺪﮔﺎﻥ ﭘﺬﻳﺮﺍﻳﻰ ﻣﻰﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﻳﺶ ﻣﺤﻠﻰ ﺑﻠﻮﭼﻰ»ﺳﺎﻧﮓ«ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ.ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻋﺮﻭﺱ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻰﺷﻮﺩ.ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺲ ﺩﺧﺘﺮ ﻧﺎﻣﺰﺩ ﺭﺳﻤﻰ ﭘﺴﺮ ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ.ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻗﻮﻡ ﺑﻠﻮﭺ ﺳﻨﺘﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺳﻨﺖ ﺑﺠﺎﺭ)ﺗﻌﺎﻭﻥ(،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﺖ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﺍﻥ ﺑﻠﻮﭺ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﺪ ﮐﻤﮏ ﻣﺎﻟﻰ ﻣﻰﮐﻨﻨﺪ


ﺑﻠﻮﭺﺍﻧﺴﺎﻧﻲﺁﺯﺍﺩﻩ


ﺑﻠﻮﭺﺍﻧﺴﺎﻧﻲﺁﺯﺍﺩﻩ،ﻣﻬﻤﺎﻥﻧﻮﺍﺯ، ﺭﺍﺳﺘﮕﻮ،ﻧﺎﻣﻮﺱﭘﺮﺳﺖ،ﺩﻟﻴﺮﻭ ﺷﺠﺎﻉ،ﺳﺨﺖﻛﻮﺵﻭﺟﻨﮕﺠﻮﺳﺖ. ﻣﺮﺩﻣﺶﺑﻪﺗﺎﺛﻴﺮﺍﺯﺷﺮﺍﻳﻂﺧﺎﺹ ﻣﺤﻴﻂﺧﻮﻳﺶ،ﭘﺮﺩﻭﺍﻡﻭﺑﺮﺩﺑﺎﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪﻛﻪﺑﺎﺣﺪﺍﻗﻞﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ.ﻭﺗﺤﻤﻞﺁﻧﻬﺎﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺸﻜﻼﺕﻭﺳﺨﺘﻴﻬﺎ،ﺷﺎﻳﺪﺩﺭﻫﻴﭻﻳﻚ ﺍﺯﻃﻮﺍﻳﻒﺍﻳﺮﺍﻥﻭﺟﻮﺩﻧﺪﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭﺩﻭﺳﺘﻲﺛﺎﺑﺖﻗﺪﻡﻭﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻧﺪﻭﺩﺭ ﺩﺷﻤﻨﻲﺳﺮﺳﺨﺖﻭﺍﻧﺘﻘﺎﻡﺟﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﻠﻮﭺﺩﺭﺷﺘﺮﺳﻮﺍﺭﻱ،ﺗﻴﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻱ، ﺷﻜﺎﺭﻛﺮﺩﻥ،ﻛﻮﻫﭙﻴﻤﺎﻳﻲ، ﺻﺤﺮﺍﻧﻮﺭﺩﻱﻭﭘﻴﺎﺩﻩﺭﻭﻱﺑﻲﻧﻈﻴﺮ ﺍﺳﺖﺑﻠﻮﭺﻫﺎﺑﺮﺍﻱﺍﺳﻠﺤﻪﻭﻣﺮﻛﺐ ﺳﻮﺍﺭﻱﺧﻮﺩ،ﺍﻫﻤﻴﺘﻲﺑﻪ ﺳﺰﺍﻗﺎﻳﻠﻨﺪ ﻭ ﺍﺯﺍﻳﻦﺭﻫﮕﺬﺭﺩﺭﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻱﻭﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺁﻥﺳﺨﺖﻣﻲﻛﻮﺷﻨﺪ،ﺍﺯﻗﻴﻮﺩﺯﺍﻳﺪﻭ ﺗﻌﺎﺭﻓﺎﺕﺍﺿﺎﻓﻲﺑﺮﻛﻨﺎﺭﻧﺪﻭﺳﺎﺩﮔﻲﻭ ﺑﻲﺁﻻﻳﺸﻲﺩﺭﭘﻨﺪﺍﺭﻛﺮﺩﺍﺭﻭﮔﻔﺘﺎﺭﺁﻧﻬﺎ ﻫﻮﻳﺪﺍﺳﺖﻭﺑﻪﻗﻮﻝﻭﻗﺮﺍﺭﺧﻮﺩ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻲ ﺩﻫﻨﺪ. ﻣﺮﺩﻡﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎﻥﺳﺨﺖﭘﺎﻳﺒﻨﺪﺑﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕﻣﺬﻫﺒﻲﻭﺩﻳﻨﻲﺧﻮﻳﺸﻨﺪ، ﻧﻤﺎﺯﺭﺍﺑﻪﻣﻮﻗﻊﻭﺑﺎﺟﻤﺎﻋﺖﺑﻪﺟﺎﻱ ﻣﻲﺁﻭﺭﻧﺪﻭﺩﺭﺳﺨﺖﺗﺮﻳﻦﺷﺮﺍﻳﻂ ﺭﻭﺯﻩﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪﻭﺷﻜﺴﺘﻦﺭﻭﺯﻩﺭﺍ ﮔﻨﺎﻫﻲﺑﺰﺭﮒﻣﻲﺷﻤﺎﺭﻧﺪ.ﺍﻋﻴﺎﺩﺁﻧﺎﻥ ﻣﻨﺤﺼﺮﺑﻪﺍﻋﻴﺎﺩﻣﺬﻫﺒﻲﺍﺳﺖﻭﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻋﻴﺎﺩ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﻭﻋﻴﺪﻓﻄﺮﻭﻗﺮﺑﺎﻥﺍﻫﻤﻴﺖﻗﺎﻳﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪﻭﺑﺎﺗﻮﺟﻪﻣﻌﺘﻘﺪﺍﺕﻣﺬﻫﺒﻲ ﺧﻮﺩ،ﺗﺸﺮﻳﻔﺎﺕﻭﻳﮋﻩﺍﻱﺑﺮﺍﻱﺍﻳﻦﺩﻭ ﻋﻴﺪ ﻣﻘﺮﺭ ﻣﻲ ﺩﺍﺭﻧﺪ

نخل وحشی


نخل وحشی یا در اصطلاح محلی داز درختچه ایست با برگهای پنجه ای شکل که بصورت وحشی درکوهستانهای منطقه مکران می روید.گاهی طول ان ممکن است به دونیم الی سه متر میرسد و بعلت قرار گرفتن در منطقه گرم و خشک سازگاری خوبی با کم ابی و هوای گرم منطقه در فصول تابستان دارد.نخل وحشی یکبار در طول سال و در فصل تابستان میوه میدهد که میوه اش ظاهری شبیه میوه درخت کنار وحشی دارد که به اسم کونل(kownl ) معروف است و بسیار شیرین و دلچسب میباشد که بسیاری از حیوانات وحشی و اهلی منطقه نیز از ان تغذیه میکنند. هسته داز توسط حیوانات و باد و باران در منطقه منتشر شده و باعث رویش و پراکندگی ان در مناطق بلوچستان می شود.

کاربردهای داز(نخل وحشی)

داز نقش بسیار مهمی در زندگی مردم بلوچ بخصوص روستاییان وعشایر عزیز داشته ودارد و از ان جهت تهیه خوراک و پوشاک و مسکن در طول تاریخ استفاده شده است از میوه و مغز داخل ساقه ان استفاده خوراکی میشود واز برگ این درختچه جهت بافت نوعی پاپوش بلوچی بنام سواس و ساختن کپرو کلبه بلوچی استفاده میشود وساقه و کنده خشک ان نیز بعنوان هیزم جهت پخت وپز مورد استفاده قرار میگیرد. بااینکه تمام قسمتهای این درختچه مورد استفاده قرار میگیرد اما کاربری ترین قسمت ان برگ درختچه داز میباشد که از استفاده های فراوانی میشود واز ان محصولات زیادی بدست میاید و برگ داز ماده اولیه ساخت اکثر صنایع دستی منطقه مکران و بلوچستان میباشد که به تعدادی از این محصولات اشاره ای مختصر خواهیم داشت

1-حصیر:حصیر از برگ درخت داز بافته میشود ودارای اشکال و اقسام مختلفی میباشد واز ان جهت زیر انداز و ساخت کپر و کلبه استفاده میشود

2-جانماز: بافت ان بصورت حصیر میباشد منتها کوچکتر و ظریفتر بافته میشود ودر منطقه نه اسم مصلحه معروف است

3- سفره:بصورت گرد و در اندازه های مختلف بافت میشود

4-جاروی دستی:از برگهای باریک شده داز تهیه و بافت میشود و در اصطلاح محلی به ان روپگ(
rowpag) میگویند.

5- طناب:با توجه به نوع استفاده اش به صورتهای مختلفی بافته میشود و مردم بومی به ان صاد(
sad) و چیلک(chilek) میگویند.

6-مورداک(
mordak):وسیله ای جهت بالا رفتن اسانتر از درخت خرما که بصورت کمربند شکل بافت میشود و به ان پروند(prond)نیز میگویند.

7-سواس(
swas):نوعی پاپوش سندل شکل که خاص مردم بلو چستان و مکران میباشد.

8-بادبزن دستی:از بافتن برگهای درختچه تهیه میشود ودر اصطلاح محلی به ان گوات گیچن(
gwatgyechen) میگویند.

9-سبد:از سبد که بومیها به ان سپت(
sapt) و لچ(lach) مگویندجهت حمل و جابجایی باراستفاده میشود.

10-ترازو:در اندازه و سایز های گوناگون و با استفاذه از دو عدد سپت تهیه میشود ودر اصطلاح محلی به ان شاهیم(
shaheem 

 )گفته میشود.


ﻣﭻ ﺍﯾﻮﺍﺭ،ﻣﭻ ﺑﻨﺪ،ﻣﭻ ﺳﻨﺪ،ﻣﭻ ﺑﺮ



ﻫﺎﻣﯿﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻠﻮﭼﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺧﺮﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.ﻓﺼﻞ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯿﺸﻮﺩ.ﻣﭻ ﺍﯾﻮﺍﺭ،ﻣﭻ ﺑﻨﺪ،ﻣﭻ ﺳﻨﺪ،ﻣﭻ ﺑﺮ. ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻭﻝ: ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻋﻤﻞ ﻟﻘﺎﺡ ﻭ ﺑﺎﺭﻭﺭﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﻪ ﭘﻮﺩﺭ ﯾﺎ ﺧﻮﺷﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﺧﺮﻣﺎﯼ ﻧﺮ ﺩﺍﺧﻞ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺧﺖ ﺧﺮﻣﺎﯼ ﻣﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ_ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺩﻭﻡ:ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﻫﺎﻣﯿﻦ.ﻣﭻ ﺑﻨﺪ ﻧﺎﻣﯿﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﯾﻌﻨﯽ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﺒﺰ ﺧﺮﻣﺎ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺭﻭ ﺑﻪ ﭘﺎﺋﯿﻦ ﺁﻭﯾﺰﺍﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺳﺎﻗﻪ ﺧﻮﺷﻪ ﺧﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻥ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻠﻮﭼﯽ ﮐﺎﻧﺰﮒ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﮐﺎﻧﺰﮒ ﺍﻧﺮﺍ ﺑﺎ ﺭﯾﺴﻤﺎﻥ ﯾﺎ ﻃﻨﺎﺏ ﺣﺼﯿﺮﯼ ﮐﻪ ﭼﯿﻠﮏ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﺧﺮﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﭻ ﺑﻨﺪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ _ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻮﻡ:ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻮﻡ ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﻫﺎﻣﯿﻦ ﮐﻪ ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﺧﺮﻣﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﭘﺨﺘﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺧﺮﻣﺎﭘﺰﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﺣﺸﺮﺍﺕ ﻭ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﺭﯾﺨﺘﻦ ﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻭﺯﺵ ﺑﺎﺩ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﺮﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﺳﺒﺪﺣﺼﯿﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻥ ﺳُﻨﺪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﻣﯽ ﭘﻮ ﺷﺎﻧﻨﺪکه ﺗﻮﺳﻂ ﯾﮏ ﻓﺮﺩ ﻣﺎﻫﺮ ﮐﻪ ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺩﻭﺭ ﮐﻤﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ ﺣﺼﯿﺮﯼ ﭘﺮ ﺑُﻨﺪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﺧﺮﻣﺎ ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺧﺖ ﺧﺮﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﺒﺪ ﺣﺼﯿﺮﯼ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﻨﺪ.ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺭﺍ ﻣﭻ ﺳﻨﺪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪﻣﺮﺣﻠﻪ ﭼﻬﺎﺭﻡ:ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺧﺮﻣﺎ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﻓﺼﻞ ﻫﺎﻣﯿﻦ ﻭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺧﺮﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻥ ﻣﭻ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺧﺖ ﺧﺮﻣﺎ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺭﯾﺴﻤﺎﻥ ﻭ ﻃﻨﺎﺏ ﺣﺼﯿﺮﯼ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﻣﺨﺼﻮﺻﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻥ ﺑُﺸِﻨﮓ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ میشوندو پس از آن برای استفاده فروش روانه بازار میشوند